Twierdza
Przemyśl
Alexander von Linsingen (ur. 10.02.1850 r. w Hildesheim - zm. 05.06.1935 r. w Hannowerze)
Niemiecki generał pułkownik
Kariera wojskowa
Służbę rozpoczął w wieku 18 lat wstępując do 17 pułku (regimentu) piechoty w Morchingen. 14 października tego roku otrzymuje awans na podporucznika.
Odbywa kampanię francuską (wojna 1870-71).
We wrześniu 1877 r. awansuje na porucznika.
W listopadzie 1882 r. odbiera promocję na kapitana.
W 1888 r. otrzymuje przydział do 31 dywizji piechoty w Zagłębiu Saary. Rok później otrzymuje tam przydział na adiutanta przy frankfurckim 8 pułku Leib Gwardii.
Rok później otrzymuje awans na majora.
W 1890 r, obejmuje komendę hamburskiego batalionu 76 pułku piechoty.
W 1895 r. awansuje na podpułkownika, a w dwa lata później pułkownika. Z tym ostatnim awansem wiąże się objęcie przez niego komendy nad 4 pułkiem grenadierów w Rastenburgu.
16.06.1901 r. uzyskuje pierwszy stopień generalski (Generalmajor) i obejmuje komendę 81 Brygady Piechoty w Lubece.
22.04.1905 r. awansuje na generała porucznika (Generalleutnant) z czym łączy się objęcie komendy nad 27 dywizją piechoty.
1909 r. odbiera promocję na generała dywizji (General der Infanterie – GdI)
W sierpniu tego roku przejmuje II Korpus Armii z siedzibą w Szczecinie.
Co uderza to fakt, że Linsingen nigdy nie służył w sztabie generalnym, co należało raczej do rzadkości, aniżeli reguły praktyki armii państw centralnych.
Wojna
W momencie wybuchu wojny Linsingen nadal dowodzi szczecińskim II Korpusem Armii. Razem z nim walczy pod Marną. Swój dalszy awans w hierarchii zawdzięcza głównodowodzącemu Erichowi Falkenhaynowi.
Wraz ze wzrostem zagrożenia ze strony Rosjan i kolejnymi klęskami wojsk austro-węgierskich w Galicji zostaje przeniesiony do 10 Armii. Wkrótce trafia do Karpat, gdzie obejmuje dowództwo mieszanej Austro–niemieckiej Armii Południe (1.1.1915 r). Tu nie odnosi większych sukcesów, gdyż nie zdołał przełamać frontu rosyjskiego, przyznać jednak należy, ze teren górski na którym przeprowadzono ofensywę był mało szczęśliwym dla prowadzenia tego rodzaju działań militarnych (bitwy karpackie kończą się zresztą dużymi stratami ludzkimi i brakiem rozstrzygnięcia na rzecz którejkolwiek z walczących armii).
Podczas kampanii gorlickiej jego armia wyróżnia się w walkach pod Stryjem, gdzie bierze do niewoli ok. 60 tysięcy Rosjan.
Za to osiągniecie otrzymuje 14.05.1915 r. order Pour le Mérite, do którego w lipcu otrzymuje liście dębowe.
6.07.1915 r. obejmuje dowództwo nowoutworzonej Armii Bugu (Bugarmee) a następnie obejmuje 16.09.1915 r. komendę Heeresgruppe Linsingen składającej się z austro- węgierskiej 4 Armii, jego Armii Bugu oraz niemieckiej 11 Armii.
W czerwcu 1916 r, wyróżnia się w walkach przeciwko ofensywie Brusiłowa. Początkowo zostaje zmuszony do odwrotu, niemniej przejmuje inicjatywę w walkach pod Kowlem, gdzie Rosjanie zostają ostatecznie zatrzymani.
Po pokoju brzeskim jego armia zostaje rozwiązana.
7.4.1918 r. otrzymuje promocję na pełnego czterogwiazdkowego generała pułkownika (Generaloberst)
1.7.1918 r. zostaje przeniesiony na gubernatora Berlina (Oberbefehlshaber in den Marken und Gouverneur von Berlin), który to urząd pełni do 17.11.1918 r.