Twierdza
Przemyśl
Arthur Freiherr Arz von Straußenburg
Arthur Freiherr Arz von Straußenburg
(16 czerwca 1857 r. – 1 czerwca 1935 r. w Budapeszcie)
Pochodził ze szlacheckiej rodziny transylwańskich Sasów.
W odróżnieniu od większości przyszłych wyższych dowódców Arz podjął naukę w szkołach w Dreźnie oraz Hermannstadt. Następnie ukończył prawo.
Kariera wojskowa.
Dopiero na uniwersytecie odbył roczną służbę wojskowa w batalionie węgierskiej piechoty (lata 1876-77). Po zakończeniu służby zdał egzamin dla oficerów rezerwy i w 1878 r. otrzymał promocję na podporucznika służby czynnej.
W 1885 r. otrzymał awans na porucznika i wstąpił do Szkoły Wojennej w Wiedniu, którą ukończył z wyróżnieniem w 1887 r. Rok później otrzymał przydział do Sztabu Generalnego. Po promocji na kapitan został przydzielony do sztabu korpusu jako adiutant Feldzeugmeister’a Barona Schönfelda. Do Sztabu Generalnego powrócił w 1898 r. i pozostaje tam z krótkimi przerwami na służbę w innych oddziałach do 1908 r. W tym okresie otrzymuje promocję kolejno na majora i podpułkownika. Ta ostatnia oznacza przydział do sztabu II Korpusu. 1 maja 1902 r. awansuje na pułkownika co oznacza powrót do Sztabu Generalnego, w którym po roku zostaje powierzone jemu kierownictwo jednego z departamentów. W tym samym roku pobiera się z węgierską ziemianką.
W 1908 r. otrzymuje promocję na generała majora wraz z przydziałem na dowódcę 61BP. Arz daje się poznać jako dobry dowódca w związku z czym już w 1912 r. obejmuje w komendę 15DP w Miszkolcu za czym następuje awans na generała porucznika(FML). W 1913r. przechodzi do Ministerstwa Wojny.
Wojna
Na własną prośbę zostaje z Ministerstwa Wojny przeniesiony na front galicyjski. Ponownie obejmuje w komendę 15DP, z którą walczy pod Komarnem. Wkrótce, bo 7.09.1914 r. przejmuje w komendę VI korpus zwolniony przez Boroevica, który obejmuje po Brudermannie dowództwo 3 Armii.
Pod jego dowództwem VI Korpus wchodzący w skład 4 Armii wyróżnia się w bitwie pod Limanową – Łapanowem. Arz daje się poznać jako zdolny dowództwa także podczas operacji gorlickiej zyskując uznanie Niemców. W tym czasie awansuje na Generała Piechoty (GdI)
Pełnię talentów dowódczych Arz okazuje podczas kampanii rumuńskiej. 16.08.1916 r. zostaje on przeniesiony na granicę rumuńską i obejmuje komendę nowotworzonej 1 Armii, która w momencie wybuchu wojny z Rumunią liczy ok. połowy dywizji. Dzięki wysiłkom Arza szybko otrzymuje ona posiłki. Sam Arz daje się poznać jako utalentowany dowódca, który powstrzymuje nikłymi siłami, poprzez energiczne manewry ofensywę rumuńską wspieraną przez Rosjan. Zyskuje tym uznanie nie tylko ze strony AOK, lecz także Niemców. Na froncie rumuńskim przebywa do lutego 1917 r., czyli rozbicia Rumunii.
W marcu 1917 r. obejmuje on po Conradzie stanowisko głównodowodzącego. Dla armii oznacza to nowy styl dowodzenia, bardziej koncyliacyjny. Sam Arz widzi się bardziej jako doradca cesarza aniżeli strateg. Choć pod tym względem ustępuje talentem Conradowi, to rok 1917 należy dla ck armii raczej do udanych. Udaje się bowiem wyprzeć Rosjan całkowicie z Galicji oraz Bukowiny. Powodzeniem kończy się operacja włoska (zwycięstwo pod Caporetto). Mimo tego rośnie uzależnienie armii austro-węgierskiej od swojego niemieckiego sojusznika.
W 1918 r. Arz awansuje na generała pułkownika. Niepowodzeniem kończy się zaplanowane przez niego ofensywa na froncie włoskim (bitwa nad rzeką Piavą – czerwiec 1918 r.). Jest to wynikiem próby pogodzenia sprzecznych koncepcji cesarza oraz Boroevica, które skutkują rozdrobnieniem sił poprzez prowadzenie ataku na kilku kierunkach. Arz podaje się do dymisji, lecz cesarz Karol I odmawia jej przyjęcia. Załamanie frontu włoskiego skłania Arza do zawarcia rozejmu, co następuje 4 listopada 1918 r. i rezygnacji z funkcji szefa sztabu. Przejmuje ją jedynie formalne Kovessa.
Po wojnie
Transylwania dostaje się w wyniku traktatu w Trianon Rumunii. Arz zostaje pozbawiony prawa powrotu do „ojczyzny”. Osiedla się w Budapeszcie. Nie posiadając majątku utrzymuje się z datków dobroczynnych byłych podkomendnych. Pod ich naciskiem rząd węgierski przyznaje jemu emeryturę.
