Twierdza
Przemyśl
Eduard Kadlec
Eduard Kadlec urodził się 10 marca 1880 r.w Uście nad Łabą, zm. 19 sierpnia 1961 r. w Brnie.
Po ukończenia szkolenia w artyleryjskim korpusie kadetów w Wiedniu, w 1900 r. rozpoczął służbę w austro-węgierskiej artylerii fortecznej. Po 9 latach został przeniesiony do rezerwy, ale wkrótce zaciągnął się do służby w belgijskim wojsku kolonialnym w Kongu.
Wraz z wybuchem Wielkiej Wojny został zmobilizowany do c.k. armii austro-węgierskiego w stopniu nadporucznika i skierowany na front wschodni do Twierdzy Przemyśl, Fortu XI „Duńkowiczki”. Fort ten był szturmowany przez wojska rosyjskie podczas pierwszego oblężenia w dniach 7 i 8 października 1914 r. oraz w marcu 1915 r. w czasie drugiego oblężenia. Po kapitulacji twierdzy 22 marca 1915 r. wraz z całą załogą dostał się do niewoli rosyjskiej i wywieziony w głąb Rosji.
W Rosji w 1916 r. brał udział w formowaniu Korpusu Czechosłowackiego, formacji wojskowej złożonej z jeńców i dezerterów narodowości czeskiej i słowackiej służących w armii austro-węgierskiej. Celem Korpusu była walka z Państwami Centralnymi i wyzwolenie ziem Czech i Słowacji. Z Korpusem przydzielonym do rosyjskiej 11.Armii w czerwcu 1917 r. walczył na froncie południowo-wschodnim, a później w ofensywie Kiereńskiego w bitwie pod Zborowem przeciw wojskom austro-węgierskim.W marcu 1918 r. dowodząc Grupą Północną Korpusu Czechosłowackiego w walkach z Niemcami o węzeł kolejowy pod Bachmaczem został ranny. Po wyleczeniu dowodził od maja 1918 r. Siódmym Pułkiem Strzeleckim i stał się jednym z komendantów Korpusu Czechosłowackiego w walkach na Syberii w stopniu pułkownika. Od listopada 1918 r. dowodził legionem ochotników rumuńskich, który walczył na Syberii wspólnie z Korpusem Czechosłowackim i z nim w 1920 r. wyjechał do Rumunii.
W 1921 r. wrócił do kraju, awansował na generała brygady i przez 10 lat był dowódcą dywizji piechoty pieszej w Bańskiej Bystrzycy, a od 1931 r. przez 4 lata w Ołomuńcu, później na Morawach i na Śląsku Cieszyńskim. W 1937 r. w stopniu generała odszedł na emeryturę. Odznaczony był m.in. Krzyżem Wojennym 1914-1918 czechosłowackim i francuskim, orderami : belgijskim, rumuńskim, rosyjskim i brytyjskim.
W 1945 r. pomimo pisemnej prośby nie został przywrócony do czynnej służby, a trzy lata później został przymusowo przesiedlony do Brna, a wiosną 1950 r. pozbawiony stopni wojskowych i odznaczeń. Pracował w miejskim muzeum w Brnie, gdzie stworzył katalog kolekcji broni wraz z rysunkami i opisami.
Zmarł w Brnie 19 sierpnia 1961 r.
W listopadzie 1989 r. został pośmiertnie zrehabilitowany, przywrócono mu stopień generała i odznaczenia
Literatura:
Wikipedia
