Twierdza
Przemyśl
Emánuel Aladár Korompay
Emánuel Aladár Korompay (ur. 23.03.1890 r. w Budapeszcie lub Levicach, zm. 04.1940 r. w Charkowie).
Oficer (kapitan) WP, wykładowca akademicki.
Ukończył studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Budapeszcie. Przed wybuchem wojny nauczał języków klasycznych.
Po wybuchu I WW zmobilizowany w randze porucznika. Służbę wojskową pełnił na froncie wschodnim (galicyjskim). Po odbiciu Twierdzy Przemyśl garnizonował w jej pozostałościach. Tu też pobrał się z pochodzącą ze Stubna tłumaczką j. niemieckiego Mieczysławą Grabas. Z małżeństwa tego pozostały trzy córki: Ilona (1918–2010), Marta (1919–1939) i Elżbieta (1921–1943).
Okres międzywojnia.
Po wojnie małżonkowie przejściowo zamieszkiwali w Levicy. Rozpad monarchii wiążący się ze zmianami granic państwowych oraz rewolucja komunistyczna w Węgrzech skłoniły ich do osiedlenia się w Przemyślu.
Po przyjęciu polskiego obywatelstwa Korompay wstąpił do WP, gdzie otrzymał stopień porucznika ze starszeństwem oraz przydział do korpusu służb administracyjnych. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym Nr X w Przemyślu należącym do Szefostwa Intendentury X DOK . Dnia 31 marca 1924 roku awansował na stopień kapitana ze starszeństwem. W 1928 roku pełnił służbę w Rejonowym Zakładzie Zbożowym w Przemyślu. W 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
Koniec służby wojskowej oznaczał dla Korompay'a początek kariery akademickiej. Już bowiem w następnym roku zdobył etat hungarysty na Uniwersytecie Warszawskim. Staje się pionierem nauczania języka węgierskiego opracowując do niego niezbędne podręczniki oraz pierwsze słowniki. Nadto został referentem prasowym i kulturalnym w ambasadzie Węgier oraz w Towarzystwie Przyjaźni Polsko- Węgierskiej.
II woja światowa.
Na wieść o możliwości wybuchu wojny Korompay powrócił z wyjazdu do Węgier. Zostaje zmobilizowany. Odbywa kampanię wrześniową, którą zakończył we Złoczowie poddając się tam sowietom. 15.11.1939 r. zostaje uwięziony w obozie starobielskim. Następnie zamordowany w Charkowie (kwiecień 1940r.).
Niestety wojna nie oszczędza i jego rodziny. Już w pierwszych dniach wojny ginie jego córka Marta, która znajdowała się w zbombardowanym przez Luftwaffe warszawskim Hotelu Europejskim. W 1943 r. w ręce Gestapo dostają się jego żona oraz córka Elżbieta należące do struktur łączności kontrwywiadu AK. Podczas bestialskich tortur córka Elżbieta popełnia samobójstwo. Z kolei żona Mieczysława umiera w KL Auschwitz podczas jednej z wielu epidemii tyfusu plamistego (1944 r.).
Po wojnie
Korompay doczekał się uhonorowania tablicami pamiątkowymi w Warszawie oraz odznaczeniami i awansami pośmiertnymi. W Przemyślu brak miejsca upamiętnienia.