Twierdza
Przemyśl
Franciszek Kazimierz Steier
Urodził się 4 marca 1870 r. w Przemyślu jako syn Józefa i Józefy z Romankiewiczów. Po śmierci ojca pozostawał pod opieką nadzorcy przemyskiego więzienia Antoniego Szafrana.
Ukończył przemyskie gimnazjum, a następnie studiował na Wydziale Lekarskim na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dwa razy przerywał studia z powodu odbycia służby wojskowej. 12 lipca 1884 r. został doktorem wszech nauk lekarskich, a będąc stypendystą wojskowym rozpoczął pracę jako aspirant w Szpitalu Garnizonowym nr 15 w Krakowie, a następnie w Szpitalu Garnizonowym nr 3 Przemyślu. Od sierpnia 1895 powierzono mu stanowisko lekarza baonu 58 pułku piechoty. Awansowany 1 maja 1897 r. na kapitana pełnił do 1903 r. służbę w 29 pułku artylerii polowej w Jarosławcu jako naczelny lekarz.
W 1904 r. odbył roczny staż w Klinice Chirurgicznej we Lwowie u prof. Ludwika Rydygiera, który jako pierwszy chirurg na świecie w 1881 r. dokonał częściowej resekcji żołądka, a w 1921 r. resekcję wrzodu żołądka i trzustki. Po ukończeniu stażu przez 2 lata był lekarzem ordynatorem oddziału chirurgicznego szpitala w Czerniowcach. Od 1.10.1907 r. pełnił funkcję naczelnego lekarza 8 Galicyjskiego Pułku Ułanów stacjonującym w Tarnopolu i Zborowie, a później 41 pułku piechoty. W 1912 r. odbył 3 miesięczny kurs lekarzy sztabowych w Wiedniu. W czasie I wojny światowej od 2.08.1914 r. był dowódcą Kompanii Sanitarnej 30 Dywizji Piechoty na froncie serbskim, a w 1916 r. dowodził Szpitalem Polowym nr 1114. Od sierpnia 1917 r. do końca października 1918 r. kierował szpitalem zakaźnym w Starej Pazovej pod Belgradem i tu dostał się do niewoli serbskiej, w której przebywał 1,5 miesiąca. Po zwolnieniu, wrócił do kraju, wstąpił do Wojska Polskiego w stopniu podpułkownika i od 14.01.1919 r. do 20.05.1920 r. kierował Szpitalem Garnizonowym w Przemyślu. Po mianowaniu na pułkownika został na 2 miesiące Szefem Sanitarnym Ekspozytury Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin” w Kowlu, przez kolejne 3 miesiące dowodził Zapasową Kompanią Sanitarną nr 2 w Modlinie, po czym został Szefem Sanitarnego Obozu Warownego w Brześciu Litewskim i pełnił funkcję Naczelnego Lekarza Miejscowego Punktu Wymiany Jeńców. Przez 6 lat podobne funkcje pełnił w Dęblinie i Łodzi. W dniu 5.02.1927 r. Prezydent RP mianował go generałem brygady, wyłącznie z prawem do tytułu, a rok później został przeniesiony w stan spoczynku.
Wrócił do Przemyśla, ożenił się z Marią Molendą, z którą miał dwie córki i do wybuchu II wojny światowej prowadził prywatną praktykę lekarską w budynku przy ul. Grodzkiej 3 jako chirurg i ginekolog. Na okres wojny wyjechał z rodziną do Nowego Sącza. Po jej zakończeniu wrócił do rodzinnego miasta i pracował jako lekarz PCK , lekarz szkolny, lekarz zakładowy w domach opieki społecznej. Zmarł 23 sierpnia 1958 r. w Przemyślu i pochowany został na Cmentarzu Głównym.
Odznaczony był wieloma medalami i orderami, m.in. Krzyżem Rycerskim Orderu Franciszka Józefa z mieczami, Złotym Krzyżem Zasługi z Koroną, Krzyżem Pamiątkowym Mobilizacji 1912 – 1913, Odznaką „Orlęta” i Krzyżem Jubileuszowym Wojskowym.
Bibliografia:
http://slowak.edu.pl/steier-kazimierz
http://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/franciszek-steier