Twierdza
Przemyśl
Karl Freiherr von Pflanzer-Baltin (ur. 1.06.1855 r. w Peczu - zm. 8.04.1925 r. w Wiedniu) generał pułkownik ck armii. Uchodził na nigdy nie pobitego w polu.
Urodził się w rodzinie wojskowego audytora, generała Wilhelma Pflanzera.
Edukacja wojskowa
Naukę rozpoczął w Niższej Szkole Kadetów w Marburgu i Eisenstadt.
W latach 1867 – 1871 uczęszczał do >Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt.
Kariera wojskowa
1 września 1875 r. jako podporucznik otrzymał przydział do 1 pułku dragonów.
W międzyczasie odbywał szkolenie w szkołach sztabowych, wpierw w szkole oficerskiej w Pardubicach, a w latach 1878 – 1880 w Szkole Wojennej w Wiedniu.
W roku 1880 otrzymał awans na porucznika, 1884 kapitana (przydział do 18DP w Mostarze) i w końcu w 1891 r. na majora. W tym okresie pełnił rozmaite funkcje w sztabach korpusów i brygad we Lwowie, Przemyślu i Temeszwarze. A w 1889 r. stacjonował w Tarnowie, w szeregach 2 pułku ułanów Schwarzenberga. W czasie pobytu w tym garnizonie poznał swoją przyszłą żonę, Jadwigę Feger.
20 marca 1893 r. ojciec Pflanzera w dowód zasług otrzymał tytuł szlachecki Edler von Baltin, podobnie jego syn Karl, który został uhonorowany w ten sam sposób 8 kwietnia tego roku. Został adoptowany przez wuja Josefa von Baltina, który przekazał mu tytuł barona.
1 kwietnia 1894 r. otrzymał stopień podpułkownika, zaś 1 maja 1897 r. na pułkownika z przydziałem do sztabu lwowskiego XI Korpusu.
1 maja 1903 r. Karl Pflanzer-Baltin został generałem majorem. Równocześnie przydzielono jemu komendę 32 brygady piechoty w Hermanstadt. Dał się poznać jako niekonwencjonalny dowódca stosujący innowacyjne metody szkolenia krytykowane przez sztab. Był zwolennikiem osobistego szkolenia żołnierzy przez dowódcę.
W 1905 r. objął komendę 31 brygady piechoty w Kronstadt.
W 30 października 1907 r. awansował na generała porucznika i otrzymał komendę 4 DP w Brnie.
W 1911 r. Pflanzer został generalnym inspektorem szkół korpusowych, rok później awansował do stopnia generała kawalerii (GdK).
Wojna
W 1914 r. przydzielono jemu dowództwo grupy armijnej formującej się w Karpatach. Tu tez przyszło jemu walczyć z powodzeniem z Rosjanami (lata 1914-1916 r.).
Na przełomie lat 1914-1915 zdołał zatrzymać w Karpatach atak armii rosyjskiej prącej z zajętej Galicji do Kotliny Panońskiej. Za osiągnięcia frontowe 25 kwietnia 1915 r. otrzymał order Leopolda i tytuł tajnego radcy dworu. W 1915 r. odbił Czerniowce.
20 grudnia 1915 r. został uhonorowany własnością 93. pułku piechoty, 1 maja 1916 r. podniesiony do rangi generała pułkownika.
W 1916 r. został skrytykowany przez dowództwo niemieckie, które odmówiło mu podporządkowania się w skali operacyjnej podczas ofensywy Brusiłowa, kiedy dowodził 7 Armią. Na osobiste polecenie następcy tronu Pflanzer-Baltin podał się do dymisji.
Po objęciu tronu przez cesarza Karola, Pflanzer-Baltin powrócił w 1917 r. do służby. 8 marca 1918 r. został generalnym inspektorem piechoty, a w lipcu 1918 r. objął dowodzenie na froncie albańskim Armegruppe Albanien, gdzie odniósł wiele zwycięstw nad aliantami. Do samego końca wojny generał Pflanzer-Baltin pozostał nie pobity w polu.
Po wojnie
Osiadł w Wiedniu, gdzie zmarł i został pochowany na cmentarzu Hietzinger.