Twierdza
Przemyśl
Nikołaj Iudowicz Iwanow (ros. Николай Иудович Иванов; ur. 22 lipca 1851 r., zm. 27 stycznia 1919 r. na południu Rosji) – rosyjski generał artylerii.
Edukacja wojskowa
Do armii wstąpił w wieku 12 lat.
Ukończył kolejno Pierwsze Petersburskie Gimnazjum Wojskowe, Pawłowski Korpus Kadetów i Nikołajewską Szkołę Oficerską Artylerii w 1869 r..
Kariera wojskowa
Od 12.07.1869 r. podchorąży. Skierowany do 3 gwardyjskiej grenadierskiej brygady.
09.01.1871 r. awansowany na podporucznika.
W 08.04.1873 r. promowany na porucznika.
27.03.1877 r. sztabs- kapitan.
26.08.1877 r. zostaje kapitanem za zasługi wojenne podczas wojny rosyjsko – tureckiej (1877-78).
30.08.1884 r. pułkownik.
30,08.1894 r. awansowany na pierwszy stopień generalski.
06.12.1901 r. generał lejtnant.
W międzyczasie pełnił służbę w różnych jednostkach artyleryjskich, m.in. był komendantem artylerii w twierdzy Kronsztadzkiej.
W latach 1904-1905 walczył podczas wojny japońsko-rosyjskiej. Służył w Armii Mandżurskiej gen. A. Kuropatkina, gdzie był dowódcą Oddziału Wschodniego, III Syberyjskiego Korpusu Armijnego. Wyróżnił się w bojach pod Liaoyang. Za udział w wojnie odznaczony orderami Świętego Jerzego.
Po wojnie zostaje kwatermistrzem Armii Mandżurskiej.
Pod koniec 1905 r. obejmuje petersburski I Korpus Armijny.
W 1907 r. generał adiutant. Zostaje komendantem Kronsztadu i generałem gubernatorem.
13.08.1908 r. awansowany na generała artylerii. Zostaje członkiem Rady Obrony Państwa.
W grudniu 1908 r. dowódca Kijowskiego Okręgu Wojskowego.
I wojna światowa
W trakcie mobilizacji przydzielono jemu komendę Frontu Południowo-Zachodniego.
Początkowo jego wojska zdołały przełamać austriacką ofensywę i zająć prawie całą Galicję. Bezskutecznie próbował rozpędzić rosyjski walec parowy i zdobyć dostęp do Niziny Węgierskiej. Niestety barki z zaopatrzeniu, tarcia w STAWCE spowodowały, że nie osiągnął zakładanych celów. Rosjanie zostali powstrzymani pod Limanowa. Jego armie doprowadziły jednak do upadku przemyską twierdzę. Zdołały też odeprzeć się ofensywie austro-węgierskiej w Karpatach. Wskutek trzech bitew karpackich przeszły nawet w niektórych miejscach pasmo Karpat.
Katastrofę przyniosła jemu ofensywa gorlicka. Podczas tej wykazał się biernością. Dalsze nieprowadzenia Rosjan przesądziły o dowołaniu go z dowództwa frontu, który objął Brusiłow (marzec 1916 r.).
W 1917 r. został dowódcą Piotrogrodzkiego Okręgu Wojskowego. Car powierzy jemu misję zdławienia rewolucji. W wyniku jednak abdykacji cara Iwanow został aresztowany.
Po zwolnieniu z aresztu z końcem 1917 r. dotarł przez Kijów nad Don. Tu objął komendę nad Południowa Armią Specjalna. Nie odegrał jednak znaczącej roli gdyż zmarł na tyfus.