Twierdza
Przemyśl
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz portal może działać lepiej. Aby się dowiedzieć więcej o cookies, proszę kliknąć tutaj:Polityka cookies.
Nikołaj Władimirowicz Ruzski, ros. Николай Владимирович Рузский (ur. 18 marca 1854 r., zm. 18 października 1918 r. w Piatigorsku) – rosyjski generał piechoty.
Edukacja wojskowa
Zaczyna ją od I Petersburskiego Gimnazjum Wojennego. Po ukończeniu szkoły w 1870 r podejmuje dalszą naukę w Konstantinowskiej Szkole Wyższej. Kończy ją w 1872 r. uzyskując promocję oficerską.
Kariera wojskowa
Służbę podejmuje w pułku grenadierskim lejb-gwardii.
W latach 1877 – 78 bierze udział w wojnie rosyjsko- tureckiej. Podczas walk zostaje ranny, za co otrzymuje order św. Anny 4 klasy.
W 1878 r. podejmuje naukę w Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego. Szkołę kończy w 1881 r. W tym samym roku (5.10.) zostaje przydzielony do sztabu Kazachskiego Okręgu Wojennego. W następnych latach pełni służbę w sztabach licznych jednostek.
Podczas wojny japońsko – rosyjskiej pełni funkcję szefa sztabu 2 Armii Mandżurskiej.
W latach 1906–1909 dowódca armeńskiego korpusu. 29 marca 1909 r. awansowany do stopnia generalskiego. Od roku 1909 członek Rady wojskowej w Ministerstwie Wojny – zajmował się tworzeniem regulaminów, w tym Regulaminu walki 1912 roku.
Wojna
W chwili wybuchu I wojny światowej gen. Ruzski objął dowództwo 3 Armii. Wyróżnił się w walkach o Lwów, za które otrzymał order Świętego Jerzego. Jesienią 1914 r. obejmuje dowództwo Frontu Północno-Zachodniego. W lecie dowodzi 6 Armią. Wkrótce obejmuje Podczas bitwy przasnyskiej zdołał pokonać wojska gen. Galwitza przy stratach własnych większych trzykrotnie niż przeciwnika i to była jedna z ostatnich bitew, w której odniósł sukces.
25 kwietnia 1917 r. na skutek choroby i nieporozumień z częścią wyższej kadry zrezygnował z dowodzenia i wyjechał do Kisłowodska na leczenie. W 1918 roku po zdobyciu miasta przez Kaukaską Armię Czerwoną aresztowany i rozstrzelany w Piatigorsku.