Twierdza
Przemyśl
Radko Ruskow Dimitriew (Радко́-Дми́триев, Радко Русков Димитриев) (ur. 24.09.1859 r. Gradec ( Bułgaria) - zm. 18.10.1918 r. Piatigorsk ( Rosja).
Bułgarski generał-lejtnant, w armii rosyjskiej generał en-chef.
W młodości zaangażował się w ruch narodowowyzwoleńczy.
Edukacja wojskowa
W 1879 r. ukończył szkołę wojskową w Sofii.
W 1884 r. ukończył nikołajewską akademię sztabu generalnego w Petersburgu.
Kariera wojskowa
W 1886 r. po przejęciu w Bułgarii władzy przez Radę Regencyjną udał się na emigrację do Rosji. Tam po wstąpieniu do armii carskiej uzyskał w 1893 r. nominację na podpułkownika.
W 1898 r. powraca do Bułgarii i w dwa lata później odbiera promocję na pułkownika. Tutaj podejmuje służbę w sztabie generalnym.
W latach 1904-1907 zostaje szefem bułgarskiego sztabu generalnego.
W 1905 r. otrzymuje awans na najniższy stopień generalski (generał major).
Sukcesy wojenne odniósł w trakcie I oraz II wojny bałkańskiej kiedy dowodził wpierw 3 a następnie także połączonej z nią 1 armią bułgarską.
Potem był adiutantem głównodowodzącego i ministrem pełnomocnym w Rosji.
Wojna
Po wybuchu wojny Radko Dimitriew podjął służbę w armii carskiej.
Powierzono jemu wpierw VIII Korpus armijny. Pod Przemyślem podczas I oblężenia twierdzy dowodził 3 Armią. Dowodził nią także podczas nieudanych walk o Kraków, w bitwie pod Limanową –Łopuszna oraz Gorlicami. Po objęciu 3 Armii przez gen. Lesza przejął komendę II i VII Korpusu syberyjskiego. W 1916 r. objął 12 Armię dyslokowaną na froncie ryskim. W walkach o Bałsk stracił on większą część swoich sił (liczebność armii miała spaść do stanu ponad jednej dywizji). Następnie powierzono mu dowództwo ryskiego okręgu umocnionego.
W 1917 r, otrzymał awans na generała armii (generał en-chef).
Czynną służbę zakończył z początkiem 1918 r. kiedy w styczniu trafił do rezerwy. Powodem były problemy zdrowotne.
We wrześniu został pojmany przez Czerwonogwardzistów na Kaukazie i rozstrzelany.
Dimitriew ze sztabem
Radko Dimitriev Konstantin Zhostov Catalca 1912