Twierdza
Przemyśl
Rudolf Ritter von Brudermann (ur. 9 stycznia 1851r. w Gyöngyös (Węgry) – zm. 21 stycznia 1941 w Wiedniu)
Edukacja wojskowa
Edukację rozpoczął w szkole kadetów w Hainburgu.
W 1865 r. kontynuował naukę w Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiener- Neustadt.
Ukończył ją w 1869 r. uzyskują rangę podporucznika w 11 pułku ułanów.
Kariera wojskowa
1 maja 1874 r. otrzymał promocję na porucznika. W tym samym roku ukończył Szkołę Wojenną w Wiedniu i został przydzielony do Sztabu Generalnego (AOK) awansując jednocześnie na kapitana sztabowego.
11.1877 r. na własną prośbę został promowany na rotmistrza z przydziałem do 2 rezerwowego pułku ułanów. W tym czasie zawarł małżeństwo, które okazało się bezdzietnym.
1 stycznia 1879 r. powrócił do czynnej służby z przydziałem do 1 pułku ułanów . Jednocześnie został instruktorem jazdy w Mährisch-Weißkirchen.
W 1885 r. trafił do 14 pułku dragonów. Podczas służby w nim otrzymał wpierw promocję na majora (1.11.1885 r.), a następnie podpułkownika (1.11.1888 r.). 5.04.1891 r. otrzymał rangę pułkownika jednocześnie obejmując w komendę macierzysty pułk.
W marcu 1897 r. otrzymał komendę 15 brygady kawalerii w Tarnopolu wraz z awansem na generała majora.
Pomiędzy marcem 1900 a marcem 1904 r. stacjonował w Krakowie, gdzie sprawował funkcję dowódcy 7 dywizji kawalerii. W tym samym czasie (2 maja 1901r.) promowano go na generała porucznika.
W marcu 1904 r. przydzielono go do Generalnego Inspektora Kawalerii Otta Erzherzoga. Po przejściu arcyksięcia w stan spoczynku jego stanowisko powierzono w lipcu 1906 r. Brudermannowi, co było o tyle niezwykłe, że nie ukończył on w tym czasie jeszcze nawet 55 lat.
26 kwietnia 1907 r. awansował na generała kawalerii (GdK) z czym powiązane były liczne odznaczenia międzypaństwowe oraz funkcje honorowe.
Komendę Rudolfa Rittera von Brudermanna nad kawalerią (jako jej głównego inspektora) ocenia się jako jednoznacznie nagatywną. Wynika to z tego, że nie posiadał on żadnego doświadczenia bitewnego, a jedynie uzyskane na manewrach. Jako taki hołdował dawnym zasadom bojowym, podług których kawalerzysta miał pięknie prezentować się na polu bitwy i nieustraszenie szarżować na przeciwnika. Jego podejście wiało więc anachronizmem i nie uwzględniało zmian jakie wprowadzała do taktyki kawaleryjskiej nowa technika wojenna. Skutkiem tego było całkowite nieprzygotowanie austriackiej kawalerii do wymagań nowoczesnego pola walki, co okupiła ona bardzo wysoką daniną krwi.
Paradoksalnie jednak mimo wielu antagonistów w AOK (należał do nich m. in. Conrad) Brudermann awansowany był na kolejne odpowiedzialne stanowiska wojskowe. Przypuszczalnie celem Conrada było minimalizowanie szkód. Z tego powodu Brudermanna awansowano na Inspektora Armii (październik 1912 r.) zwalniając w ten sposób na rzecz generała pułkownika Grafa Huyn stanowisko generalnego inspektora kawalerii. Co ciekawe stanowisko Inspektora Armii obsadzano w monarchii jedynie na wypadek wojny. Kiedy ta wybuchła Conrad ponownie starał się zminimalizować straty i przesunął Brudermanna na dowódcę 3 Armii.
Wojna
Był to wielki błąd Conrada, gdyż w założeniu AOK 3 Armia miała jedynie bronić kierunku Brody-Lwów osłaniając działania ofensywne pozostałych armii na Lubelszczyźnie. Tymczasem Brudermann nie dysponując dostatecznymi siłami podjął działania ofensywne przeciwko nadciągającym, przeważającym armiom rosyjskim. Podjęte przez niego działania ofensywne zakończyły się kolejnymi klęskami nad Złotą i Gniła Lipą, a następnie Lwowem i Złoczowem, co nie tylko skutkowało prestiżową utratą Lwowa, lecz także poważnymi stratami ludzkimi i koniecznością zwinięcia dobrze rozwijającej się ofensywy 4 i 1 Armii w Królestwie. Gwoli sprawiedliwości nadmienić należy, że błędy Brudermanna były konsekwencją złego, zbyt optymistycznego planowania AOK, które nie doceniało w ogóle sił przeciwnika i jego planów wojennych.
Ostatecznie 26-27 sierpnia Brudermann został zdymisjonowany z funkcji dowódcy 3 Armii.
24.11.1914 r. na własną prośbę został przeniesiony do rezerwy i osiadł w Wiedniu.
Po wojnie przewodził związkom weteranów, absolwentów austro-węgierskich akademii wojskowych. Był symbolem pięknych czasów monarchii. Zmarł 21 stycznia 1941 r.