Twierdza
Przemyśl
Położenie strategiczne.
Fort położony na wzgórzu 231 m n.p.m. tworzył grupę forteczną z Fortem nr II „Jaksmanice”, ulokowany między tym dziełem a grupą siedliską, który miał za zadanie flankować je w walce.
Historia budowy.
Powstał w roku 1891-1893 jako fort piechoty, a przebudowany w 1910r.
Opis obiektu.
Forty tego rodzaju stanowiły wypełnienie międzypól fortów głównych. Ze względów oszczędnościowych nie były wyposażane w fosy pełnoprofilowane (pełny profil otrzymała fosa w szyi). Budowano je na narysie półkola. Obrona fosy i stoku odbywała się przy użyciu piechoty ostrzeliwującej przeciwnika z ławki strzeleckiej ulokowanej za koroną wału oraz lekkich dział w liczbie 4 sztuki. Fosę i wał zaopatrzono w przeszkody naturalne (roślinność) oraz drut kolczasty utrudniające dostęp atakującemu przeciwnikowi. W szyi fortu ulokowano parterowe koszary dla załogi, które wraz ze schronem centralnym pełniącym rolę schronu pogotowia dla walczącej załogi na wale stanowił jeden budynek. Koszary i schron posiadały wybieżnie na wał. Wał nie posiadał poprzecznic. Szyi broniła kaponiera. W koszarach zastosowano podobną konstrukcję jak w forcie VI „Helicha” i III „Łuczyce” używając betonowego stropu ze stalowymi belkami, zaś ściany wykonano z cegły. Tego rodzaju konstrukcja miała zapewnić obronę przed ostrzałem granatami.
Załoga.¹
125 piechurów (polowa kompanii piechoty), 4 saperów, obsługa armat.
Uzbrojenie.²
4 lekkie armaty polowe, początkowo 8 cm Feldkanone M.75 na wysokich lawetach, później wymienione na 9 cm Feldkanone M.75/96.
Stan zachowania.
Rozebrany w latach powojennych.
Dojazd.
Jak do fortu nr II „Jaksmanice”, potem kilkaset metrów w lewo, widoczna kępka drzew wśród pól.
1 ,2 Stan załogi i uzbrojenia za Tomaszem Idzikowskim „ Twierdza Przemyśl. Powstanie. Rozwój. Technologie”. Krosno 2014, Wyd. Arete