Twierdza
Przemyśl
Znaczenie strategiczne.
Fort tworzył grupę forteczną z fortem głównym nr VI „Helicha” (lub „Iwanowa Góra”) oraz dziełem międzypolowym VIa. Zamykał dostęp do Twierdzy od strony Prałkowiec (drogi rokadowej Prałkowce – Kruhel)
Historia budowy.
Początkowo zaplanowano go, jako dzieło pancerne, jednakże redukcja środków na rozbudowę przemyskich fortyfikacji spowodowała porzucenie tego ambitnego planu. Z uwagi na swoje niedostępne położenie na szczycie wzgórza Wapielnica (391 m) został zrealizowany w 1914 r. jako nowoczesne dzieło górskie, piechoty.
Opis dzieła.
Fort przybrał nieregularną, owalną formę prowizorycznego dzieła polowego, o spłaszczonej fosie i obwałowaniach. Na obwałowaniach ulokowano ławy strzeleckie z licznymi murowanymi stanowiskami dla broni maszynowej. Na obwodzie zlokalizowano płytki okop, który z centrum dzieła połączono skośnymi okopami dobiegowymi. Załoga w razie ostrzału korzystała ze schronienia w kilkunastu schronach piechoty (większych wewnątrz dzieła i prowizorycznych na obwodzie, przy stanowiskach ogniowych, pozwalających na ukrycie broni maszynowej). Fort posiadał trzy spłaszczone basteje, z których dwie broniły zapola (jedną ulokowano tuż przy szyi fortu), a trzecia obniżona w stosunku do reszty fortu, poprzedzała jego czoło wydłużając obronę dzieła.
Załoga.
4 oficerów i 120 ludzi (½ kompani piechoty)
Uzbrojenie.¹
6 armat na wale
4 KM wz.93 Salvator-Dormus
Dojazd i zwiedzanie.
Fort znajduje się powyżej tzw. „Drzewa Szwejka” w terenie lesistym, przez co z uwagi na gęstą roślinność jest trudno dostępny, szczególnie latem i mało czytelny w terenie.
1 Według Juliana W. Kurek, Mariusza Kurek - „Artyleria Twierdzy Przemyśl” Przemyśl 2002