Twierdza
Przemyśl
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz portal może działać lepiej. Aby się dowiedzieć więcej o cookies, proszę kliknąć tutaj:Polityka cookies.
Położenie strategiczne.
Ulokowany na wzgórzu 231 m n.p.m. tworzył grupę forteczną z Fortem nr V „Grochowce”.
Historia budowy.
Powstał w latach 1891-1893 jako fort piechoty, zmodernizowany w 1910r.
Opis obiektu.
Forty tego rodzaju stanowiły wypełnienie międzypól fortów głównych. Ze względów oszczędnościowych nie były wyposażane w fosy pełnoprofilowane (pełny profil otrzymała fosa w szyi). Budowano je na narysie półkola. Obrona fosy i stoku odbywała się przy użyciu piechoty ostrzeliwującej przeciwnika z ławki strzeleckiej ulokowanej za koroną wału oraz 4 lekkich dział. Fosę i wał zaopatrzono w przeszkody naturalne (roślinność) oraz drut kolczasty utrudniające dostęp atakującemu przeciwnikowi. W szyi fortu ulokowano parterowe koszary dla załogi, które wraz ze schronem centralnym pełniącym rolę schronu pogotowia dla walczącej załogi na wale stanowił jeden budynek. Koszary i schron posiadały wybieżnie na wał. Wał nie posiadał poprzecznic. Szyi broniła kaponiera. W koszarach zastosowano podobną konstrukcję jak w forcie VI „Helicha” i III „Łuczyce” używając betonowego stropu ze stalowymi belkami, zaś ściany wykonano z cegły.
Załoga.
125 piechurów (połowa kompanii piechoty), 4 saperów, obsługa armat.
Uzbrojenie.
4lekkie armaty polowe, początkowo 8 cm Feldkanone M.75 wymienione na 9 cm Feldkanone M.75/96 ( wg Tomasza Idzikowskiego „Twierdza Przemyśl. Powstanie. Rozwój. Technologie” Krosno 2014, Wyd. Arete).
4 armaty 12 cm na wale, 2 armaty 15 cm w tradytorze i 2 armaty 12 cm w kaponierze (wg Juliana W.Kurka, Mariusza Kurka „Artyleria Twierdzy Przemyśl”. Przemyśl 2002).
Stan zachowania.
Pozostały jedynie wały. Przy forcie zachowała się interesująca maska roślinności maskującej pierwotnie obiekt.
Dojazd.
Leży przy drodze pomiędzy fortami V „Grochowce” a VI „Helicha”.