Twierdza
Przemyśl
Fort XIV Hurko
Znaczenie strategiczne.
Fort bezpośrednio blokował drogę ze Lwowa oraz linię kolejową. Ogniem flankował drugą stronę Sanu oraz Fort Borek.
Historia budowy.
Był on bliźniaczym dziełem wraz z Fortami X „Orzechowce” i XI „Duńkowiczki”, aczkolwiek najprawdopodobniej nie został wraz z nimi zmodernizowany do rangi fortu pancernego.
Opis obiektu.
Fort artyleryjski 1886-87r. Otrzymał zarys oparty na pięcioboku załamanym w szyi. Fosy wykonano z kamiennych murów oporowych (na przeciwstoku). Obronę fosy zapewniały dwa kojce przeciwstokowe wyposażone w strzelnice dla broni ręcznej ostrzeliwujące barki. Kojce miały konstrukcje ceglaną. Dodatkowa obronę zapewniał mur Carnota wzniesiony wzdłuż drogi straży. Fosa w szyi broniona była przez mur ze strzelnicami karabinowymi oraz działami ostrzeliwującymi oś a także basteję od strony zapola. Mur rozebrano przed wojną ponieważ w wyniku testowego ostrzału Orzechowiec w 1896r. stwierdzono, iż zawalenie muru może uniemożliwić dojazd do fortu. Koszary kazamatowe o sklepieniu betonowym mieściły pomieszczenia dla załogi, kuchnię, magazyny amunicji, laboratoria artyleryjskie, pokój komendanta, służby, oficerów, opatrunkowy i inne. Komunikację zapewniały trzy poterny (jedna na osi, 2 na skrzydłach) oraz korytarz przy ścianie oporowej koszar. Poterna osiowa prowadziła do wybieżni na wał dolny, pomieszczeń noclegowych i schronów pogotowia oraz kaponiery czołowej. Na wale górnym ulokowano stanowiska artylerii dalekiej przedzielone poprzecznicami. W poprzecznicach mieściły się schrony pogotowia z magazynami podręcznymi amunicji. Część z nich dysponowała windami amunicyjnymi, zaś barkowe posiadały windy do transportu armat i klatki komunikacyjne z dołem. Na wale dolnym umieszczono stanowiska artylerii bliskiej, ławki strzeleckie dla piechoty i schrony pogotowia.
Na początku XX w. fort przeszedł modernizacje wzmacniające jego strop. Nie jest jednak znany zakres tych prac.
Historia walk.
Fort walczył podczas I oblężenia odpierając szturm piechoty rosyjskiej za pomocą broni ręcznej. Skuteczną obronę artyleryjską uzyskał on od dzieła nr XV „Borek”.
Załoga.
Stanowiło 300 osób (w tym 16 oficerów), z których ponad 200 miało zapewnionych miejsca noclegowe w systemie zmianowym.
Uzbrojenie.
Wg stanu z 1909r. : 8 x 9 cm armat polowych M.75/96 i 6 x 15 cm armat M.61 (za T.Idzikowskim „Twierdza Przemyśl. Powstanie. Rozwój. Technologie” Krosno 2014, Wyd. Arete).
Wg J.Kurek i M.Kurek „Artyleria Twierdzy Przemyśl” uzbrojenie stanowiło: 8 x 12 cm armat wz.1880 na wale i 8 x 8 cm armat wz.1894 w kaponierach.
Stan zachowania.
Nie istnieje został w całości zniwelowany w latach 70-tych w związku z rozbudową trakcji PKP.